Μαρουλοφυστουκόζουμο

Υποσχέθηκα σας ότι όποτε δημοσιεύκω κατά λάθος εδώ αντί στο προσωπικό μπλόγκ θα κόφκω τον λαιμό μου να διορθώννω με ανάρτησην ειδική με συνταγήν.

Έλα όμως που τούτην την φορά δεν είχε τίποτε μέσα στο database!

Έβαλα λοιπόν μπρός να συνθέσω κάτι. Αντιλαμβάνεστε ότι κάποιος που ποττέ δεν του έκατσεν η συμβατικότητα (εντάξει, αυτοί που ξέρουν θα χαμογελάσουν), δεν αθθυμάται ποττέ συνταγές. Δημιουργεί κάθε φοράν κάτι το τζιουνούρκο.

Αυτόν το σαββατοκυρίακο εβαρέθηκα να κάμω internet shoping. Εβαρέθηκα να πάω τζιαι στην υπεραγορά. Στην λαϊκή δε με έτσι σιόνιν, ούτε συζήτηση.

Εκοίταξα τι είσιεν σπίτι. Που κάτι ξανισμένα απομεινάρκα εσύγκοψα για υλικά αυτά που βλέπετε πας την φωτογραφίαν πιο κάτω. Έθελεν η όρεξη μου μαρούλλιν μισοψημένον, έτσι τραγανόν όπως το βράζουν έναν χόγλον οι κινέζοι. Μιας τζιαι είπαμεν κινέζοι, ας βάλουμεν τζιαι κανέναν φυστουκούιν που εκόψαν έσσω που προηγούμενες απόπειρες. Χμμμ. φυστουκούιν, μαρούλιν ... Κίνα, ας βάλουμεν τζιαι κόλιαντρον, τζιαι ερχόμενοι που την Κίνα προς την Ευρώπην, ας κάμουμεν τζιαι μιαν στάσην που την Ινδίαν τζιαι να πιάσουμεν courcouma (μεν με ρωτάτε πως λέγεται ελληνικά). Για γεύσην ας βάλουμεν γλυκόξυνον. Για γλύκαν έκοψεν έσσω λλίον mapple sugar που τον Καναδά, αλλά αν δεν είχα θα έκαμνα απλά λλίην καραμέλλαν την ώραν που θα έψηνα τα κρομμύθκια. Ναι, τζιαι με τα κρομμύθκια ας βάλουμεν τζιαι λλίον σκόρτον. Για να μεν έχουμεν στο τέλος κουτσιοζούμιν, ας περάσουμεν τζιαι που την Κύπρον τζιαι ας το κάμουμεν αφκολέμονον.

Να τα υλικά: Μαρούλλιν, κρομμύθκια, σκόρτος, φυστουκόκουννες, αφκόν, λεμόνιν, άλας, κουρκουμάς, κόλιαντρος ξερός, φύλλον δάφνης, ζάχαρις (mapple ή καραμέλλα), σισάμιν.

Έπιασα λοιπόν μια φούχταν γεμάτην φυστουκόκουννες τζιαι εκασιάνισα τες στον φούρνον. Μόλις εφκάλαν μυρωθκιάν έφκαλα τες τζιαι εξηφύλλισα τες τζιαι έβαλα τες σε αναμονήν. Σε αναμονήν τζιαι λλίον σισάμιν κασιανισμένον τζιαι λλίος κόλιαντρος σπαστός της ώρας. Έκοψα θκυό κρομμύθκια τζιαι έναν κουννίν σκόρτον τζιαι ετηάνησα τα με το νερόν. Με το νερόν ναι καλά ακούσατε. Ποιός σας είπεν ότι θέλουν λάιν; Η στετέ μου που έκαμνεν κουρούγιαχνιν φαγιά μες τες νηστίες του λαθκιού δεν έκαμνεν τηάνησην με το λάιν. Σας διαβεβαιώ ότι φκάλλει διαφορετικήν γεύσην μεν, ενδιαφέρουσα δε. Βάλλεις λοιπόν έναν αέραν τα κρομμύθκια τζιαι τον σκόρτον μες την μαείρισσαν δίχως τίποτε τζιαι ταράσσεις τα σε μέτριαν φωθκιάν. Μετά βάλλεις έναν φεντζιανούιν νερόν σαν να τζιαι ήταν λάιν. Μετά τα μπαχαρικά, κόλιαντρος, κουρκουμάς, άλας, το ζάχαρις, τζιαι έναν φύλλον δάφνη. Προσθέτεις τζιαι έναν μαρούλιν χοντροκομμένον τζιαι νερόν όσον πάρει να το σσιεπάσει. Προσθέτεις τες φυστουκόκουννες τες κασιανισμένες σπασμένες στο χτίν τζιαι διάς τους έναν χόγλον πέντε λεπτά. Τζιείνον είναι. Βάλλεις τζιαι έναν όξυνον ποσφιμένον τζιαι με το αφκόν κάμνεις το αφκολέμονον (χτυπάς το αφκόν τζιαι μετά προσθέτεις λλίον λλίον ζουμίν βραστόν που την σούπαν για να μεν κόψει το αφκόν, τζιαι άμαν το διαλύσεις αρκετά, γύρνεις το όλον πίσω μες το φαϊν). Το μαρουλοφυστουκόζουμεν είναι έτοιμον.

Για κάτι στεκάμενον να πιάει το στομάσσιν έκαμα γέλαρμασιν τηανιτόν με τον θερμόν αέραν μες την Τεφάλ τη μηχανή.

Προσέχετε που το γέλαρμασιν να μεν έχετε κοινωνικές δραστηριότητες προριμήστε τες πατάτες διότι παρόλον που γλυκύτατον, είναι πολλά αντικοινωνικόν φαϊν (αέρια, πόμπες, κρότοι).

Τι έμαθα για το ψουμίν

Σιαίρουμαι που βλέπω ότι πολλοί μπλόγκερς ασχολούνται με το ψουμίν. Η αίσθηση τζιαι η ικανοποίηση του να τρώεις ψωμί που έκαμες εσύ ο ίδιος εν συγκρίνεται ούτε με το πιο νόστιμον ψουμίν που τον καλύτερο φούρνο του Παρισιού.

Στην αρχή εξεκίνησα να κάμνω ψουμί με μαγιάν έτοιμη, σε φακελάκια. Έκαμα κάτι ψωμάκια μικρά τζιαι ήρταν καλά, όλως παραδόξως, διότι τωρά που το σκέφτουμαι εν τα είχα αφήσει να φουσκώσουν τζιαι μέσα στο ταψί πριν να τα ψήσω.

Τωρά ήβρα προζύμιν καλό, παραλιμνίτικο που γεναίκα που φουρνίζει συχνά τζιαι κάμνει ψουμια χωρκάτικα τζιαι πίττες με μαστίshι για τα μνημόσυνα. Έδειξε μου η μάμμα μου πώς να το ανατζινήζω. Τζιαι εκατάλαβα πως κάποια πράματα πρέπει να βρεθεί ένα πλάσμα να σου τα δείξει. Εννά προσπαθήσω να το περιγράψω όσο πιο καλά γίνεται αλλά νομίζω ότι αν μπει κάποιος στον κόπο να έβρει προζύμι φρέσκο εννά του μάθουν τζιαι πως να το ανατζινήζει. Προσθέτεις στο προζύμι σου λλίο χλιαρό νερό. Αν έσιεις ας πούμε 100 γρ προζύμι προσθέτεις ένα ποτήρι νερό. Πάντως το νερό πρέπει να είναι αρκετό. Σφίγγεις το με τα σιέρκα σου, σαν να σφίγγεις τα χερούλια του ποδηλάτου ας πούμε. Όταν αρχίσει να πηαίννει παντού το νερό, αρχίζεις τζιαι τρίβεις το ζυμάρι με τα δύο σου χέρια, σαν να το "ρυζιάζεις". Όπου βρίσκεις σβώλο μικρό τρίφεις τον να λιώσει τέλεια. Στο τέλος πρέπει να είναι σαν το νερό αλλά σε μπεζ χρώμα. Μετά αρχίζεις τζιαι προσθέτεις αλεύρι, όσον πάρει. Πλάθεις τη ζύμη σου, δουλεύκεις την τζιαι αφήνεις την να ηρεμήσει.

Επίσης με το ψουμί έμαθα να έχω υπομονή. Τούτο για έναν άθρωπο σαν εμενα που δεν μπορεί να κάτσει έναν τόπο εν μεγάλη κουβέντα. Το προζύμι δε φουσκώνει στην μιαν ώρα, θέλει τουλάχιστον θκιο. Αν το σπίτιν μας εν κρυό (που συνήθως είναι, καθότι ο προσανατολισμός του εν βορειοανατολικός), ανάφτω λλίο τον φούρνο στους 35 βαθμούς τζιαι βάλλω το μέσα. Πιάννει θερμοκρασία τζιαι μετά που κανένα δεκάλεπτο σβήνω τον αλλά εν αννοίω την πόρτα του φούρνου. Να μείνει η βράστη μέσα, αλλά να μέννεν τζιαι πολλά βραστά γιατί εννά το σκοτώσω. Αν είχα ανάψει τη θέρμανση τζιαι εν πας το σβήσιμο της, τυλίω το κουππούι που εν μέσα το προζύμι σε μια πετσέτα τζιαι μετά σε κουβέρτα τζιαι καθίσκω το που πάνω που το σώμα της θέρμανσης. Αν είναι καλοτζιαίρι τίποτε που τούτα δεν έσιεις ανάγκη, απλώς αφήνεις το σε θερμοκρασία δωματίου.

Αφού φουσκώσει το προζύμι μου, κόφκω με το μασιαίρι το κομμάτι που θα μείνει για την επόμενη φορά τζιαι βάλω το στο ψυγείο, αφού το σιεπάσω με μεμβράνη να μεν πιάσει μυρωθκιές. Βάλλω χλιαρό νερό πας το προζύμι να διαλυθεί τέλεια η ζύμη (κάμνω ότι τζιαι για το ανατζίνισμα δηλαδή) τζιαι προσθέτω τζιαι το αλεύρι. Ζυμώνω το αρκετά, αλλά όι να χάσει τη δύναμη του. Εκατάλαβα ότι το μίξερ εν κάμνει για ψουμί, εν καλύτερα με το σιέρι τζι ας είναι κάπως πιο επίπονο. Κάμνω στρέτσινγκ μετά.

"Το ζυμάρι πρέπει να γυαλίσει" λαλεί τζιαι η μάνα μου. Εν το δούλεμα του δηλαδή. Θέλει το χρόνο του. Άμα τελειώσεις με το ζύμωμα τζιαι γυαλίσει, στρώνεις αντικολλητικό χαρτί *στο ταψί που εννά το ψήσεις* , διάς του το σχήμα που θέλεις (οβάλ, στροτζυλό) ή βάλλεις το στο πάιρεξ/φόρμα ψωμιού που εννά το ψήσεις. Εν σημαντικό το ζυμάρι να φουσκώσει τζιαι μετά να μπει κατευθείαν στον φούρνο. Να μεν του τζίζεις τζιαι να του μάσιεσαι τζιαι να το κόφκεις τζιαι να το σουξουλάς. Άπαξ τζιαι εφούσκωσε, τζείνον είναι. Εν το ήξερα τούτο τζιαι μια φορά έβαλα το να φουσκώσει μες σε κούπα πλαστική για να το μεταφέρω μετά στο ταψί του να ψηθεί. Εν ήταν καλό, εχάθηκεν η δύναμη του. Μπορείς επίσης αντί για αντικολλητικό χαρτί να βάλεις καπίρα τριμμένη ή σιμιγδάλι. Αποκτούν έτσι τζιαι ωραία κρουστούδα πουκάτω αλλά άμαν κρούζει η καπίρα μες το φούρνο πιάνει μυρωθκιά καμένου τζιαι το ψουμί. Πάντως τούτη η λύση εν πολλά καλή άμαν κάμνεις πίτσες (συμβουλή του Gennaro τούτη).

Μετά που το βάλλεις στο ταψί του, πρέπει να το περιμένεις να φουσκώσει *τουλάχιστον* άλλες 3-4 ώρες. Προσωπικά εκαθιέρωσα το τωρά τζιαι κάμνω το προζύμι κατά τις 8 τη νύχτα, κατά τις 10 ζυμώνω το ψωμί τζιαι αφήνω το σε θερμοκρασία δωματίου, σκεπασμένο με πετσέτα, για να φουσκώσει. Ψήνω το την επομένη το πρωί. Τωρά που εν σιειμώνας μια χαρά γινίσκεται. Υποψιάζουμαι ότι αν κάμω το ίδιο πράμα το καλοτζιαίρι εννά ξινίσει η ζύμη.

Ανάφκεις το φούρνο στους 240 βαθμούς. Αν θα κάμεις ψωμάκια, καλύτερα βάρτον στους 230. Αφού βράσει καλά, σύρνεις μέσα το ψουμί σου. Σε κανένα 25 λεπτο θα είναι έτοιμο. Πρέπει άμαν το φακκάς πουκάτω να ακούεται σαν το τύμπανο.

Update 10 Απριλίου: Πρόσφατα έπιασα να κάμω πίτσες τζιαι κατά λάθος έβαλα πάρα πολύ νερό μες το αλεύρι. Έτσι αναγκαστικά έβαλα αλλό τόσον αλεύρι τζιαι εφκήκαν 6 πίτσες τζιαι 2 ψωμιά! ΈΒαλα τα να μπουν δύο φορές, δηλαδή μετά την πρώτη φορά που εφουσκώσαν τζιαι είδα ότι εθέλαν αλλό λλίον αλεύρι διότι είχαν φουσκώσει προς τα πλάγια τζιαι όι προς τα πάνω, επρόσθεσα αλλό λλίον αλεύρι τζιαι εζύμωσα το ελαφρά τζιαι έβαλα τα να ξανασηκωθούν. Ο φούρνος ήταν αναμμένος πολύν ώρα. Μίαν ώρα να ψήσω μια τυρόπιτα, μιαν ώραν ώσπου να ψηθούν ούλλες οι πίτσες, έτσι άμαν έβαλα μέσα τα ψουμιά (στον χαμηλό πατό) εψηθήκαν σε 20-25 λεπτά, εφκάλλαν τον τέλειο τυμπανικό ήχο τζιαι σήμερα, 4 μέρες μετά εν ακόμα μαλακό τζιαι ωραίο! Συμπέρασαμα: ο φούρνος πρέπει να είναι πραγματικά ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΑ προθερμασμένος για να ψηθεί ωραία το ψωμί. Η μάμα μου αθυμήθηκε που όταν εφούρνιζεν η γιαγιά της ελάλεν ότι ο φούρνος πρέπει να "ασπρίσει", τα τούβλα του δηλαδή να αλλάξουν χρώμα που την πυρά. Τζιαι κάτι τέθκοιο θέλει ώρα.

Προζύμι

Για τον Μάριο να μεν βάλλει τζιείνες τες μαγιές μες τα ψουμια του τα συκαλένα τζιαι να ξερανίσκουν άμαν παλιήνουν:

Πιάννεις μιαν φούχταν αλεύριν τζιαι έναν κουταλάκιν κοφτόν άλας. Ζυμώννεις μιαν μαππούαν ζυμάριν σφιχτόν, σσιεπάζεις το με έναν καθαρόν ρούχον τζιαι βάλλεις φυλάεις το σε θερμοκρασίαν δωματίου.

Τρείς ημέρες μετά προσθέτεις λλίον νερόν χλιαρόν (μια - θκυο κουταλιές) τζιαι ξαναζυμώννεις το για να σπάσεις την πέτσαν. Προσθέτεις όσον αλεύριν παίρνει για να ξαναγινεί ζυμάριν κανονικόν τζιαι ξαναφυλάεις το. Αν είσαι θρησκευόμενος κάμνεις τζιαι έναν σταυρόν πουπάνω με το σιαίριν σου. Βοηθά να μπει το προζύμιν πιο γλήορα τζιαι να σηκωστούν τα ψουμιά.

Τρεις ημέρες τζιαι ξανά

Τζιαι αλλο τρεις τζιαι αλλό ξανά.

Κανονικά μετά το τρίτον ή στο τέταρτον ανατζίνισμαν το ζυμάριν θα πριστεί σε πεντέξι ώρες, οπόταν το προζύμιν εν έτοιμον. Πριν να ζυμώσεις ψουμιά ανατζινίζεις το που την νύχταν διπλασιάζοντας τον όγκον του. Φυλάεις μιαν μαππούν προζύμιν για την επόμενην φουρνιάν.

Μετά παίζεις με την ποσότηταν του ζυμαρκού τζιαι τον χρόνον πον να αφήκεις τα ψουμιά να μπούν ανάλογα με το πόσον αφρούγια τζιαι πόσον όξινα σου αρέσκουν. Κανονικά θέλουν από τρεις ώρες μέχρι μιαν νύχταν ανάλογα με την ποσότητα προζυμιού τζιαι την θερμοκρασίαν. Το καλοτζιαίριν μπαίννουν πιο γλήορα.

Το προζύμιν άπαξ τζιαι έμπην μπορεί να φυλαχτεί τζιαι στον θάλαμον για μήνες. Μετά θέλει καλόν ανατζίνημαν.

Εδοτζιήμασα τι γίνεται άμαν αφήκεις το προζύμιν τζιαι ξεράνει έξω που τον θάλαμον τζιαι γινεί κουκκουρούιν. Μπορεί τζιαι να φκάλει τζιαι κάτι μούχλες. Εν πειράζει. Εν πενισελίνη. Αν ησπάσεις το μουχλιασμένον ή μη κουκκουρούιν με το χτίν τζιαι ξανακάμεις το αλεύριν τζιαι ανατζινήσεις προζύμιν, γίνεται πολλά αποτελεσματικόν τζιαι τα ψουμιά εν πιο όξινα (όπως μ΄αρέσκουν).

Καλά ψουμιά.

Εύκολες και υγιεινές μακαρονάδες τύπου ναπολιτέν και μπολονέζ

Επειδή μας αρέσουν οι μακαρονάδες αλλά από την άλλη προσέχουμε τα λιπαρά (λόγω υγείας και κιλών) σπίτι πάντα φτιάχνουμε τις δύο συνταγές που σας δίνω εδώ. Χρησιμοποιούμε πάντα μακαρόνια ολικής αλέσεως και μια καλή ξερή αναρή για τυρί. Ελπίζω να σας αρέσουν. Φυσικά μπορούμε να συνοδέψουμε τις σάλτσες και με τα συνηθισμένα λευκά μακαρόνια.

Και οι δύο συνταγές είναι για τέσσερα άτομα

1) Μακαρόνια τύπου Ναπολιτέν

Υλικά:

6-7 μέτριες ώριμες τομάτες

3 κουταλιές ελαιόλαδο

2 σκελίδες σκόρδο

ξερό βασιλικό ή φρέσκο αν βρείτε

1/2Kg μακαρόνια ολικής αλέσεως

αλάτι, πιπέρι

αναρή

Εκτέλεση:

Χαράζουμε τον πάτο κάθε τομάτας σταυρωτά και τις ρίχνουμε για μισό περίπου λεπτό σε ένα μπολ με καυτό νερό. Τις στραγγίζουμε και τις βάζουμε σε άλλο μπολ με κρύο νερό. Με τον τρόπο αυτό αφαιρείται εύκολα η φλούδα της τομάτας. Στην συνέχεια κόβουμε σε τετράγωνα κομμάτια τις τομάτες (όχι υπερβολικά μικρά). Σε βαρύ τηγάνι βάζουμε το ελαιόλαδο να κάψει σε μέτρια φωτιά και ρίχνουμε τις δύο σκελίδες σκόρδο. Ανακατεύουμε μέχρι να ροδίσουν και προσθέτουμε τις τομάτες, μαζί με τον χυμό τους. Αλατοπιπερώνουμε και δυναμώνουμε την φωτιά να χοχλάσουν. Μόλις πάρουν βράσουν χαμηλώνουν την φωτιά πιο κάτω από μέτρια θερμοκρασία και ψήνουμε τις τομάτες για 20 λεπτά μέχρι να πιούν σχεδόν το νερό τους ανακατεύοντας τακτικά. Προσθέτουμε τον βασιλικό και αφήνουμε και πάλι σε σιγανή φωτιά για ακόμα 15-20 λεπτά μέχρι οι τομάτες να πιουν όλο το νερό τους. Η σάλτσα αυτή επειδή ψήνεται σε αργή θερμοκρασία και για ώρα επιτρέπει στις τομάτες να αφήσουν σιγά σιγά τα σάκχαρα τους κι έτσι δεν χρειάζεται να προσθέσουμε καθόλου ζάχαρη. Είναι πραγματικά πολύ γλυκιά και εύγεστη.

Όταν η σάλτσα δέσει προσθέτουμε τα μακαρόνια που έχουμε βράσει αλ-ντέντε και σερβίρουμε αμέσως.

2) Μακαρόνια τύπου μπολονέζ

Υλικά:

Για τον κιμά:

½ Kg κιμάς κοτόπουλο

λίγο λάδι για τηγάνισμα

5 μεγάλες τομάτες κόκκινες και ώριμες ή 2 κουτάκια τοματάκια κονσέρβας

1 μεγάλο κρεμμύδι τριμμένο

1 μικρό σφηνάκι κονιάκ

1 φύλο δάφνης

μαϊντανό ή φρέσκο βασιλικό

πιπέρι, αλάτι, λίγη ζάχαρη να κόψει την ξινίλα της τομάτας

μακαρόνια ολικής αλέσεως

αναρή τριμμένη

Εκτέλεση

Θα βάλουμε τον κιμά σε αντικολλητικό τηγάνι χωρίς το λάδι και θα τον καβουρδίσουμε λίγο για 10 περίπου λεπτά ανακατεύοντας συνέχεια. Αν κατεβάσει νερό το κοτόπουλο το αδειάζουμε στον νεροχύτη. Όταν κοκκινίσει λίγο ο κιμάς προσθέτουμε το τριμμένο κρεμμύδι και το λάδι και ελαττώνουμε λιγάκι την φωτιά να ψηθούν. Σβήνουμε με το κονιάκ το οποίο έχει ως στόχο να κόψει λίγο την μυρωδιά της «κοτίλας». Προσθέτουμε τις τομάτες (τις οποίες αν θέλουμε ξεφλουδίζουμε όπως πιο πάνω ή τις τρίβουμε στον τρίφτη) και την δάφνη και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε επίσης το πιπέρι, το αλάτι και την ζάχαρη. Αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά να ψηθούν. Θέλουμε να είναι μπόλικη η τομάτα. Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο ζεστό νερό στην σάλτσα. Όταν θα σερβίρουμε  βάζουμε ψιλοκομμένο μαϊντανό. Προσθέτουμε τα μακαρόνια και την αναρή.

Ψουμίν σίκαλης

Τωρά τελευταία άρκεψα να πειραματίζουμαι με τα ψουμιά, μάχουμαι τζιαι δοκιμάζω διάφορα πράματα. Έναν που τούτα εν τζιαι το αλεύριν της σίκαλης. Όποτε έσιει αγοράν στην περιοχήν μου με παραδοσιακά ψουμιά πάντα γοράζω έναν ψουμίν σίκαλης. Εν συνήθως πολλά πιο βαρετόν που το άσπρον ψουμίν, τζιαι έναν μιτσήν ψουμίν κανεί μας για κάμποσες μέρες.

Η συνταγή μου που λαλείτε έχει ως εξής (κάμνει 5 μιτσιά ψουμιά):

Για την μαγιάν
1 φακελλάκι μαγιά 
1 κουταλιά τσαγιού ζάχαρη
700-800ml χλιαρόν νερόν

Για την ζύμην
1/2 κιλό αλεύρι άσπρο χωρκάτικον
1/2 κιλό αλεύρι σίκαλης
1-2 κουταλιές λάιν της ελιάς
μιαν χουφτούαν άλας

Κάποιοι βάλλουν τζιαι ηλιόσπορους, μαυρόκοκκον, σισάμιν, ό,τι σας αρέσκει.

Σε έναν βάζον βάρτε την μαγιάν, την ζάχαρην, το νερόν τζιαι νικατώστε τα καλά. Αφήστε την μαγιάν να κάμει αφρόν κανέναν 15λεπτον. Στο μεταξύν περάστε το αλεύριν που έναν κόσσιηνον τζιαι βάρτε το σε μιαν μεγάλην κούππαν. Προσθέστε το άλας τζιαι το λάιν. Σιγά-σιγά νικατώστε την μαγιάν με το αλεύριν τζιαι ζυμώννετε, ώσπου να έσιετε μιαν ζύμην που πλαθεται εύκολα τζιαι εν κολλά. Μπορεί να χρειαστείτε λλίον παραπάνω νερόν/αλεύριν ώσπου να έρτει η ζύμη στα ταιρκαστά της. Δώστε της ζύμης έναν καλόν, δυνάμενον ζύμωμαν, σάννα τζιαι που την μιαν δέρνετε την τζιαι που την άλλην αγαπάτε την, για κανέναν 10λεπτον αν σώννουν τα σιέρκα σας-γιατί η ζύμη της σίκαλης εν πιο σφιχτή τζιαι δύσκολη.

Η ζύμη σας εννά πιάει έναν περίεργον γκριζο-καφέ χρώμαν αντί το άσπρον που έχει η ζύμη του άσπρου ψουμιού. Σσιεπάστε την με έναν ρούχον τζιαι αφήστε την να φουσκώσει 1-2 ώρες, ώσπου να διπλασιαστεί. Μετά πλάστε τα ψουμιά σας, όι πολλά μιάλα, τζιαι αφήστε τα σσιεπασμένα για κανέναν 15λεπτον. Αψετε τον φούρνον στο μάξιμουμ. Στον πάτον του φούρνου βάρτε έναν ταψίν/πήλενον/γυάλλενον με κάμποσον βραστόν νερόν (εννά σας πω γιατί πιο μετά). Αφήστε τον φούρνον να βράσει καλά τζιαι βάρτε μέσα το ψουμίν. Μετά που 10-15 λεπτά χαμηλώστε τον φούρνον στους 180 βαθμούς τζιαι αννοίξετε τον να τσιεκκάρετε τα ψουμιά (τζιαι για να φύει λλίη βράστη). Αφήστε τον αλλό 15-20 λεπτά (σύνολον 30 περίπου) τζιαι φκάρτε τα ψουμιά. Άμαν γυρίσετε το ψουμίν ανάποδα τζιαι τταππουρήσετε το πρέπει να ακούεται λλίον κούφκιον-τότε σημαίνει εψήθηκεν καλά.

Τυλίξετε τα ψουμιά σε μαντηλλιές τζιαι αφήστε τα να κρυάνουν. Το ταψίν με το νερόν βάλλουμεν το για να μεν γινεί πολλά σκλερή η νάκρα του ψουμιού, γιατί ειδικά οι ηλεκτρικοί οι φούρνοι με τον αέραν ψήννουν το πόξω του ψουμιού πολλά γλήορα. Εμέναν επέτυχεν μου. Πρέπει πάντα να δοκιμάζετε 1-2 φορές ώσπου να εύρετε το καλλύττερον σύστημαν για τον δικόν σας τον φούρνον, αφού φούρνος που φούρνον διαφέρει πολλά. Άτε κάμετε τζιαι καμιάν αυκολέμονην για να πάει με το ψουμίν τζιαι καλήν όρεξην!

Made with Slideshow Embed Tool