Κοτόπουλο με παρμεζάνα

Κάτι που πάντα υπάρχει στο θάλαμο μου είναι το ευκολοπροσάρμοστο κοτόπουλο -και δη στήθος. Επίσης είμαι φαν των τυριών, δηλώνω παρμεζανοφανατική. Επομένως και αφού ελείψαν τα φαγιά από μητέρα Αιόλικας και μητέρα Πέιπ αποφάσισα να αυτοσχεδιάσω! Ευτυχώς η δουλειά δεν ήταν πολλή σήμερα τζιαι εμπόρεσα να κάμω κάτι που μου αρέσκει πολλά: να κάτσω να θκιαβάσω βιβλία μαγειρικής τζιαι να περιθκιαβαίννω στα ιντερνετικά μαγειρικά μπλογκς και ιστοσελίδες! Παράδεισος στην καναπεδάτσα!
Έψαξα διάφορες συνταγές για κοτόπουλο με παρμεζάνα αλλά τελικά έκαμα κάτι δικό μου!
Πάμε λοιπόν:
2 στήθη κοτόπουλο
αλατοπίπερο
2 ασπράδια αβγού
καπύρα αλεσμένη
παρμεζάνα τριμμένη
διάφορα αρωματικά

Αλατοπιπερώνεις τα στήθη και περνάς τα που το ασπράδι. Περνάς τα μετά που την τριμμένη παρμεζάνα και τέλος που την καπύρα.

Σε ένα τηγάνι βάζεις λίγο ελαιόλαδο και τσιγαρίζεις 2-3 ολόκληρες σκελίδες σκόρδου που τις έχεις ζουλήξει με το πλάι ενός μαχαιριού για να βγάλουν τα ζουμιά τους. Μόλις καφετίσουν οι σκελίδες τις βγάζεις και βάζεις τα στήθη του κοτόπουλου.
Μέτρια φωτιά μέχρι να καφετίσουν τα στήθη τζιαι μετά βάλλεις τα στο ταψί. Έχεις ήδη προθερμάνει το γκριλ στους 200 βαθμούς και βάζεις τα στήθη να ψηθούν καλά και από μέσα. Αν χρειαστεί τζιαι φαίνουνται μεγάλα κόψε τα στη μέση για να μην έχουμε θέματα με τη σαλμονελίτσα (έχουμε μια εμμονή λέμε με το θέμα).
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο την παρμεζάνα που θα σου περισσέψει μην την βάλεις ωμή πάνω σε μακαρόνια κλπ γιατί από τη στιγμή που άγγιξε ωμό κοτόπουλο πρέπει να ψηθεί για να τη φας. Εγώ προσωπικά έφτιαξα μια εύκολη σάλτσα που μου θύμισε τα φοιτητικά μου χρόνια και έψησα τα νιόκκι του προηγούμενου πποστ που είχα στο ψυγείο, προσθέτοντας και την παρμεζάνα στο τέλος. Έκαμα ένα πείραμα: έβαλα μερικά σε ένα τάπερ τζιαι άφησα τα στο ψυγείο να δω αν διατηρούνται για λίγες μέρες.
Έβαλα επίσης και λίγα στην κατάψυξη. Μέχρι τώρα διαπίστωσα ότι αυτά του ψυγείου δε διατηρούν το σχήμα τους μετά το ψήσιμο και γίνονται ολίγον σαν πουρέ πατάτας μετά που θα ψηθούν. Από γεύση όμως μια χαρά.

Για τη σάλτσα:
2 σκελίδες σκόρδο
3 φέτες λούντζα
λίγο κρασί κόκκινο
ντομάτες κονσέρβας ολόκληρες
την παρμεζάνα που σου περίσσεψε

Τσιγαρίζεις το σκόρδο με την ίδια μέθοδο που ακολούθησες πριν
αφαιρείς τις σκελίδες, κόβεις τη λούντζα σε μικρά κομματάκια και τα τσιγαρίζεις,
σβήνεις με κόκκινο κρασί, κόβεις τη ντομάτα και, αφού εξατμιστεί το κρασί, προσθέτεις τις ντομάτες. Μια συμβουλή για τις ντομάτες σε κονσέρβα: προτιμώ τις ολόκληρες παρά τα κομματάκια. Και δεν είναι δύσκολο να τις κόψεις, αν αυτό σκέφτεσαι. Απλώς παίρνεις ένα μακρύ μαχαίρι και, πριν τις αφαιρέσεις από την κονσέρβα, το βουτάς μέσα και τις κόβεις μέσα στην κονσέρβα, κινώντας το μαχαίρι από το κέντρο προς τα εξω. Μια χαρά.
Ψήνεται λοιπόν και η ντομάτα, προσθέτεις και την παρμεζάνα μέχρι να βράσει λίγο, σβήνεις και ρίχνεις μέσα τα νιόκι.

Επίσης είχα τζιαι κάτι πιπεριές κόκκινες στο σπίτι τζιαι είπα να τις χρησιμοποιήσω γιατί τα σαλατικά γιοκ. Εβαλα τες λοιπόν στο γκριλ για 10-15 λεπτα ώσπου να μαυρίσουν λλίο τζιαι εξεφλούδισα τες με τον εξής τρόπο: με το που τις βγάζεις από το γκριλ βάλλεις τες σε ένα πλαστικό σακούλι τζιαι κλείεις το καλά.
Έτσι η πέτσα φκαίννει εύκολα.
Βάλλεις πουπάνω ελαιόλαδο και βαλσάμικο και σερβίρεις αμέσως.
Καλήν όρεξην!!