6 Φεβρουαρίου 2012

Αγρέλια



Μπορούμε να μιλούμε για ώρες για γκουρμέ συνταγές και περίπλοκα πιάτα. Για σπάνια υλικά, για μοναδικούς συνδυασμούς γεύσεων. Και να έρχεται ένα ταπεινό πιάτο όπως είναι τα αγρέλια και να μας κάνει να ξεχνούμε τα πάντα. Θεϊκή γεύση. Πικρούτσικα, με μια μοναδική μυρωδιά. Όσοι τα ξέρουν, δεν τα αλλάζουν με τίποτα.
 
Τα αγρέλια (τα άγρια σπαράγγια) είναι ιεροτελεστία. Πρώτα πρώτα για να τα βρούμε πρέπει να εξορμήσουμε σε λόφους και λαγκάδια. Να έχουμε υπομονή να ξετρυπώσουμε την αγρελιά, να την παρατηρήσουμε και προσεκτικά βάζοντας τα χέρια μας ανάμεσα στα αγκάθια, να κόψουμε τα αγρέλια. Θέλει υπομονή και επιμονή το θέμα.

Αφού τα μαζέψουμε (ή κάποιος άλλος τα μαζέψει για μας, αλλά εκτός από τη νονά μου δεν έχω συναντήσει άλλους να τους χαρίζουν αγρέλια) περνούμε στην ουσία του μαγειρέματος.

Πρώτα από όλα θα τα καθαρίσουμε. Τα σκληρά κοτσάνια θα κοπούν και θα αφήσουμε όσα είναι τρυφερά. Θα τα πλύνουμε και θα τα στεγνώσουμε.

Στο τηγάνι θα βάλουμε αρκετό λάδι. Ελαιόλαδο φυσικά. Και θα ρίξουμε μέσα τα αγρέλια. Δεν ανακατεύουμε για να μην τα λιώσουμε. Τα αγρέλια θέλουν πολλή προσοχή και πολλή αγάπη. Πολύ μαλακά αν χρειαστεί τα κουνούμε για να ψηθούν.

Όταν ψηθούν πρέπει να είναι μεν μαγειρεμένα, αλλά όχι βαρυτηγανισμένα. Αφαιρούμε το λάδι και τα αφήνουμε για λίγα λεπτά να «ξεκουραστούν».
 
Στη συνέχεια, σε ένα μπολ χτυπούμε τα αυγά. Πόσα; Αυτό εξαρτάται από την ποσότητα αγρελιών που έχουμε. Συνήθως τρία με τέσσερα. Δεν θέλουμε λίγα αυγά, γιατί τα αγρέλια τα χρειάζονται και ούτε πολλά για να μην σκεπάζουν τη γεύση. Τα αυγά τα χτυπούμε πολύ λίγο. Μια θεία μου δεν τα χτυπά καθόλου, τα ρίχνει απευθείας μέσα.

Βάζουμε τα αγρέλια στη φωτιά και μόλις ζεσταθούν τους ρίχνουμε το αυγό. Ανακατεύουμε ελαφρά, προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι. Μόλις ψηθεί το αυγό κατεβάζουμε και τα σερβίρουμε. Φροντίστε το τραπέζι να υπάρχει λεμονάκι, κρασάκι και καλή παρέα.

7 σχόλια:

  1. Mάνα τη δανείζομαι για το φέϊς μπουκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ αγαπητό φαγητό, είχα την τύχη πέρσι να μαζέψω στους αγρούς και τα μαγείρεψα έτσι ακριβώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και ακόμη καλύτερες αν εφαρμοστούν Βάσω.

    Σταλαματιά go ahead.

    Ξανθή μα τούτη εν η χάρη τους. και εκδρομή να τα μαζέψεις και υπέροχη γεύση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εμένα οι γιαγιάδες μου εβραζαν τα 1 λεπτό μεσα σε ζεστό νερό πριν τα τηγανίσουν για να "φύει η πικράδα".

    Οταν τα εκαμα (σπαράγγια ήμερα) μια φορα για μεζέ οταν ειχα φίλους σπιτι δαμέ στην Αμερική, εκλέψαν τις εντυπώσεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. A re mana vasanias me ksereis to? Eshei xronia na faw!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σε κάτι υπεραγορές στον Αστρομερίτη πουλούν τα 5 ευρώ τη μάτσα (μεν με ρωτάς πόσα έχει η μάτσα, μέσα, εν ξέρω!). Κατά τα άλλα, προσωπικά εν με ενθουσιάζει το πιάτο διότι δεν είμαι φαν της ομελέτας (βλ. γεύση τηανιτού scrambled αυκού) και πριν λίγες μέρες έκαμα ριζότο με αγρέλια (που είδα τη συνταγή σε ένα άλλο μπλογκ, συγχωρέστε με εν θυμούμαι τωρά ποιο!). Έκαμα λάθος όμως και εν εκαθάρισα καλά τα σκλήρα, με αποτέλεσμα να βρίσκεις κάτι "εκλεκτά" κομμάθκια μέσα μέσα. Κάτι μου είπαν για μια τεχνική καθαρισμού, όπου λυγίζεις το αγρέλι και εκεί που κόβεται μόνο του, εκεί είναι το σωστό σημείο να κόψεις και να πετάξεις.

    ΔΗλαδή, τωρά που το σκέφτουμαι, σε λλία χρόνια που εννά εκλείψουν οι "νοννές" απανταχού Κύπρου εννά εκλείψουν τζιαι τα αγρέλια που το πιάτο μας; :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή