Το αχράιμι είναι ένα κατεξοχήν φαγητό για το κρύο για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι είναι εύκολο οπότε ο χρόνος που περνάμε μακριά από τη σόμπα, κουβέρτα etc etc μειώνεται σημαντικά. Ο δεύτερος είναι ότι ως αραβικό φαγητό που σέβεται τον εαυτό του it burns like hell οπότε τα πολλά λόγια περισσεύουν... Βουρ στον πατσά
Για 4 άτομα
2 τομάτες ψιλοκομμένες
3 πατάτες μεσαίου μεγέθους κομμένες στα 2-3 κομμάτια
1-2 πράσινες καυτερές πιπεριές
1-2 σκελίδες σκόρδο όχι πολύ ψιλοκομμένο
αλάτι, μαύρο κ κόκκινο πιπέρι, μπαχάρι (κ ότι άλλο θα ήθελε κανείς να πειραματιστεί)
1 Κεφαλαίο ή κοκκινόψαρο κατά προτίμηση φρέσκο (ανάλογα τα κέφια)
part1
Σε μια αρκετά μεγάλη κατσαρόλα (για να χωράει όλα τα παραπάνω) ρίχνουμε λίγο ελαιόλαδο και το σκόρδο! Μόλις αρχίσει να καψαλίζει το σκόρδο ρίχνουμε τις τομάτες και λίγο τοματοπολτό (ανάλογα με το πόσο πυχτή θέλουμε να βγεί η σάλτσα) λίγο νερό (να μη κάψει τις τομάτες) τα μπαχαρικά μας και το αφήνουμε για να πάμε στο...
part2
όπου είμαστε κάτω από τη κουβέρτα και περιμένουμε να πάρει βράση!
Όταν αρχισει να βράζει η σάλτσα ρίχνουμε τις πατάτες και προσθέτουμε νερό αν βλέπουμε ότι του λείπει (προσοχή μη γίνει σούπα γιατί ποιός ακούει τη Μαφάλντα) και πάμε ευθύς στο...
part3
όπου είμαστε δίπλα στη σόμπα και περιμένουμε να ψηθούν κ να μαλακώσουν οι πατάτες! Όταν οι πατάτες έχουν σχεδόν ψηθεί ρίχνουμε το καθαρό (και αποκεφαλισμενο - γιατί ποτέ δε μ΄ άρεσε το κεφάλι στα μεγάλα ψάρια) στη σάλτσα που βράζει στη κατσαρόλα!
Το ψάρι ψήνεται γρήγορα οπότε προσοχή δε θέλει πάνω από 5-10 λεπτά βράσιμο! Τέλος στο...
part4
σβήνουμε το φούρνο, φωτιά ή ότι έχουμε και αφήνουμε τη κατσαρόλα σκεπασμένη να πάρει η σάλτσα τη γεύση του ψαριού και όση ώρα γίνεται αυτό μπορούμε να ζεστάνουμε αραβικές πίτες στη φωτιά ή πίτες για σουβλάκι στο λάδι! Και τα δύο το συνοδεύουν καταπληκτικά κ είναι η χαρά της παπάρας...
Το φαγητό σερβίρεται με λίγο ή πολύ λεμόνι ανάλογα τα γούστα
ΥΓ. Για τη κάψα το πολύ νερό είναι μύθος...
Όποιος δεν μπορεί να την αντέξει να προτιμήσει το γάλα ή απλά να ελαττώσει τις πιπεριές...
περαστικά
χμ...αν και πρωί πρωί, διάβασα τη συνταγή και με προκάλεσε να τη διαβάσω δυο φορές, μία επιπόλαιη και μία προσεχτική, βήμα βήμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδιαίτερα συγκινητική η αναφορά στη Μαφάλντα η οποία κιόλας μας υπενθυμίζει να μη αγοράσουμε κανένα τα συστατικά από τον μπαμπά του Μανωλίτο.
Θα δοκιμάσω τη συνταγή και, κάποια άλλη στιγμή θα την επιχειρήσω ως έχει ακριβώς, αλλά αντί για ψάρι, θα βάλω κομματάκια χοιρινού μαριναρισμένα όλη τη νύχτα σε μουσταρδόκρασο. Νομίζω πως μπορεί να προκύψει κάτι επίσης ενδιαφέρον και εξ ίσου χειμερινό :-)
Hot ακαούγεται η συνταγή για όσους το αντέχουν. Πάντως οι Ινδοί πίνουν ένα ρόφημα, σαν σμούθι είναι -παχύρρευστος χυμός- που μαλακώνει την κάψα και κάνει το καυτερό πιο απολαυστικό. Κάπου πρέπει να το έχουμε κι εμείς αυτό το προϊόν.
ΑπάντησηΔιαγραφή